Ελλάδα: Η χώρα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων

Στην ελληνική επιχειρηματική σκηνή, μόνο το 2,5% των νεοσύστατων εταιρειών έχει τη νομική μορφή της Ανώνυμης Εταιρείας – δηλαδή εταιρειών που μπορούν να δημιουργήσουν υψηλή προστιθέμενη αξία και να γίνουν ανταγωνιστικές διεθνώς. Αντίθετα, η πλειονότητα των νέων επιχειρήσεων (76,3%) αφορά μικρές, οικογενειακού χαρακτήρα μονάδες, οι οποίες συνήθως δημιουργούν μία θέση εργασίας για τον ιδιοκτήτη και ενδεχομένως μία ακόμη για τον/τη σύζυγο.

Τα δεδομένα του Γενικού Εμπορικού Μητρώου (ΓΕΜΗ) προσφέρουν μια σαφή εικόνα της αγοράς. Σύμφωνα με αυτά, το 2024 καταγράφηκαν 64.262 νέες επιχειρήσεις, γεγονός που αποδεικνύει ότι η οικονομική δραστηριότητα στη χώρα παραμένει ζωντανή. Ωστόσο, το μοντέλο των μικρών, ατομικών επιχειρήσεων συνεχίζει να κυριαρχεί, περιορίζοντας τις δυνατότητες ανάπτυξης ισχυρών και εξωστρεφών επιχειρηματικών σχημάτων.

Το πρόβλημα της πρόσβασης στη χρηματοδότηση

Αυτός ο κατακερματισμός αντανακλάται και στην πρόσβαση σε χρηματοδοτικά εργαλεία, όπως το Ταμείο Ανάκαμψης. Από το σύνολο των 865.000 επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, οι 666.050 (77%) δεν απασχολούν ούτε έναν εργαζόμενο. Πώς, λοιπόν, μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις ενός σοβαρού επιχειρηματικού πλάνου; Χωρίς οργανωμένη δομή, ισολογισμούς και βιώσιμες στρατηγικές, οι περισσότερες μικρές επιχειρήσεις δεν μπορούν να αξιοποιήσουν τους ευρωπαϊκούς πόρους που είναι διαθέσιμοι.

Παράλληλα, ασκείται πολιτική κριτική σχετικά με τη διανομή των κονδυλίων. Υποστηρίζεται ότι το χρήμα κατευθύνεται κυρίως προς τις μεγάλες επιχειρήσεις, αφήνοντας εκτός τους μικρομεσαίους. Ωστόσο, η λύση δεν μπορεί να είναι η διασπορά πολύτιμων κεφαλαίων σε μικρές επιχειρήσεις χωρίς αναπτυξιακή προοπτική. Απαιτείται μια νέα στρατηγική που θα δίνει κίνητρα για ανάπτυξη, καινοτομία και εξωστρέφεια.

Η πρόκληση των συνεργειών

Ένα από τα βασικά προβλήματα της ελληνικής επιχειρηματικότητας είναι η απουσία κουλτούρας συνεργασίας. Παρά τα κίνητρα που δίνονται για συγχωνεύσεις επιχειρήσεων, ώστε να αποκτήσουν το απαραίτητο μέγεθος και να γίνουν ανταγωνιστικές, η ανταπόκριση είναι περιορισμένη.

Όπως χαρακτηριστικά έλεγαν οι Βρετανοί:

“Two Greeks, three parties.”
Η φράση αυτή αποτυπώνει την τάση του Έλληνα επιχειρηματία να λειτουργεί ατομικά, αποφεύγοντας συνεργασίες ακόμα και όταν αυτές μπορούν να προσφέρουν σημαντικά οφέλη.

Για παράδειγμα, αν κάποιος επισκεφθεί ένα τουριστικό νησί και προτείνει σε δύο επιχειρηματίες μικρών εστιατορίων να ενώσουν τις δυνάμεις τους, η αντίδραση θα είναι άμεση – και πιθανότατα εχθρική. Η έλλειψη εμπιστοσύνης και ο φόβος της απώλειας του ελέγχου κάνουν τις περισσότερες επιχειρήσεις απρόθυμες να συνεργαστούν, ακόμη και όταν κάτι τέτοιο θα βελτίωνε τη θέση τους στην αγορά.

Η ανάγκη για αλλαγή νοοτροπίας

Η ελληνική επιχειρηματικότητα έχει αποδείξει ότι διαθέτει δυναμισμό και αντοχή. Ωστόσο, αν η χώρα θέλει να επιτύχει βιώσιμη ανάπτυξη, απαιτείται ριζική αλλαγή νοοτροπίας:

  • Ενίσχυση συνεργασιών για τη δημιουργία μεγαλύτερων και πιο ανταγωνιστικών επιχειρήσεων.
  • Αξιοποίηση των χρηματοδοτικών εργαλείων με στρατηγικό σχεδιασμό.
  • Στροφή σε επιχειρηματικά μοντέλα με υψηλή προστιθέμενη αξία.

Χωρίς αυτές τις αλλαγές, η Ελλάδα θα συνεχίσει να παραμένει Η χώρα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, χάνοντας πολύτιμες ευκαιρίες ανάπτυξης στην παγκόσμια αγορά.

sinisgroup

    Leave a comment

    Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *